روزهای تاریک
تو روز و روزگار من بی تو روزای شادی نیست ... تو دنیای منی اما ... به دنیا اعتمادی تیست ...روزهای تاریک
تو روز و روزگار من بی تو روزای شادی نیست ... تو دنیای منی اما ... به دنیا اعتمادی تیست ...این عادت ما آدم هاست ...
ازدست دادن فرصتهایی که حالا دردست ماست وقربانی کردنشان به بهای روزها ولحظه هایی که شاید دوباره ازراه نرسند
همیشه مرگ وجدایی درکمین ماست.....
زندگی پرازفرصت است که گذشته وبازنمیگردد چقدربایدافسوس گذشته هاروبخوریم تاباورکنیم که نه گذشته ازان ماست نه اینده.....
تنها امروزاست که باماست ودرصفحه ی زندگی باقی میماند..
مگرزندگی چقدربود...همین فرصت بی تکرارعاشقی.....
همین دوست داشتنها ودل بستگیهای ساده وبی نظیر چه اسان گذشت
همه ی فرصت های زندگی...
تاچشم بازکردیم ودنیارودیدیم وقت رفتن بود...
تاخواستیم عاشقی رویادبگیریم نوبت جدایی رسیده بود...
ماقدرزندگی راندانسته به مرگ رسیدیم...
همه ی دوستت دارم هارو قسمت فرداکردیم وامروزمان رابه سردی وبی مهری گذراندیم...
تاکی غرور.......
چقدررویاامادرخواب.......
تاکی دوستت دارم امادردل.......
چقدرارزوامادرخیال.......
زندگی فرصت بی تکراراست.......
همین امروزراباورکن که فردادیراست......
